Reisverslag fietstocht Duitsland - Luxemburg - Ardennen, 22-30 juli 2006

Gebaseerd op de dagboeknotities van Jan Van Roosbroeck. Foto’s en redactie door Tom Torfs.

Deelnemers (van links naar rechts): Boris, Jan, Max, Chris, Tom. Voor een korte voorstelling van deze heerschappen kunt u de fietsreisverslagen van Compostela en Italië raadplegen. Max is de enige nieuweling: rijdt altijd het snelste en wil volgens Jan altijd te veel kilometers afleggen, is ook de enige die door homo’s aantrekkelijk gevonden wordt (onder andere vanwege zijn gladgeschoren benen).

Onze route:

DAG 1: zaterdag 22 juli 2006, Keulen – Konigswinter, 50 km

Jan, Mario, Guy en de fietsen rijden met een camionette van huurwagens Mols van Heist-op-den-Berg naar Keulen, de anderen nemen de Thalys. De Thalys tussen Luik en Keulen lijkt meer op een boemeltreintje. Bovendien is de airco in onze wagon kapot, zodat we het gevoel krijgen in een sauna te zitten. We vluchten al snel naar de bar (met werkende airco), waar we een koffie bestellen bij de zwarte man achter de bar. Aangekomen in Keulen vinden we elkaar terug. Buiten het station op het plein voor de Dom wordt Jan geëpileerd door een groep meisjes die borsthaar verzamelen voor een vrijgezellenfeest.

Na het uitladen en bepakken van onze fietsen nemen we afscheid van Mario en Guy, die met de camionette terugrijden, en gaan we op zoek naar de Rijnoever. Daar heeft men een grote roze David (Michelangelo) met geel schaamhaar gezet, wat ons meteen mooie herinneringen aan onze fietsreis vorig jaar in Italië oplevert. We horen het in Keulen donderen, en even later bevinden we ons in het midden van een hevig onweer. We schuilen onder een boom, alwaar Jan een David ten beste geeft om van broek te veranderen.

De link met onze reis van vorig jaar

We houden onze eerste stop in Bonn op een terrasje op een straathoek. Er scheren constant zotte locals voorbij de bocht die er op uit lijken zo snel mogelijk zo veel mogelijk onschuldige voorbijgangers overhoop te rijden. Chris slaagt erin op telepathische wijze een koude tapas-schotel te bestellen. Het cafeetje is binnen leuk ingericht, het toilet bevindt zich in een schilderij.

We rijden nog 15 km verder tot Konigswinter, waar we een camping zoeken die op onze kaart staat. We zoeken een hele tijd naar de camping, en uiteindelijk blijkt dat we er eigenlijk vlakbij waren. We koken een potje chili con carne en drinken wijn (= boecht) van den Aldi. Een vent van de camping blaft Chris af omdat die het waagt om enkele plastic tuinstoelen van de camping te willen nemen, en verdient zo de titel Duitse scheper.

Voor de duidelijke communicatie worden enkele termen gedefinieerd voor het beschrijven van de lokale vrouwelijke bevolking, namelijk "Deutsche Grundlichkeit" en "ganz geil". ’s Avonds gaan we nog iets drinken in het dorpje.

De burcht van Konigswinter

DAG 2: zondag 23 juli 2006, Konigswinter – Winningen, 76 km

We gaan winkelen in het dorpje maar alle winkels blijken toe (het is dan ook zondag). We eten dan maar een appelflap van bij de bakker, die een enorme caloriebom blijkt (bijna, maar nog niet helemaal, te vergelijken met de tijgercake van vorig jaar).

We doen onderweg een terrasje iets voorbij Remagen. Rondom ons zien we allemaal gerimpeld volk. Wat verder stoppen we nog voor een echt Duits maal met Wurst und Bier in een biergarten tussen Andernach en Koblenz.

Wurst und Bier

Een tijdje later zien we een vent in een strandstoel zitten in de Rijn, zijn vrouw zit in een strandstoel achter hem, uit het water. Het is een belachelijk zicht, maar we zijn eigenlijk wel een beetje jaloers want het is bloedheet.

In Koblenz gaan we naar het Deutsches Eck (de hoek van Duitsland, waar de Moezel uitmondt in de Rijn). Er staat een hondslelijk, bombastisch standbeeld. We doen een terrasje aan de kerk in Koblenz. Even later bouwt men rond onze tafel een podium en voor we het weten zitten we op de eerste rij bij een optreden van Lulo Reinhard. Er speelt ook een Australier mee met kleine vioolvingertjes. Het groepje speelt Latin Jazz en het is best goed.

Het bombastische standbeeld aan het Deutsches Eck

We gaan verder langs de Moezel. Om de oever te bereiken gaan we nog even “off the beaten track”, want we moeten een steile heuvel overklimmen. Waarschijnlijk is dit niet de normale weg... Enkele kilometers verder nemen we een camping in Winningen op een eiland in de rivier, onder aan de imposante autostradebrug over de Moezelvallei. We eten een grote schotel in het campingrestaurant, en drinken er dure (12.5 euro per fles) maar uitstekende trockene moezelwijn.

DAG 3: maandag 24 juli 2006, Winningen – Zell am Mosel, 80 km

We gaan winkelen en naar de bank in het eerstvolgende dorpje. Het lijkt op een kabouterdorp uit de efteling. We eten ontbijt + lunch op de bank aan het kerkplein. Op een terras in Cochem consumeren we enkele halve liters bier, onder andere Erdinger.

We picknicken onderweg op een pittoresk plaatsje met een bank aan de oever van de moezel. We nemen er even onze tijd om wat uit te rusten en te genieten van het mooie uitzicht. Boris geeft extra glans aan het moment door een poëtische uitspraak (te verkrijgen aan de toog).

We nemen een camping in Zell am Mosel. We koken er op een keienstrandje aan de waterkant. Na een hele tijd ontdekken we een dode rat vlakbij ons kookvuur. We koelen onze 6 flessen wijn in de Moezel. Als er even later een grote aak passeert ontstaat er een ware tsunami. Max kan nog net de wijn redden, en het water komt tot op een duimbreed afstand van ons kookvuurtje met spaghetti.

Koken op een keienstrandje langs de Moezel

’s Nachts doen Tom, Chris en Boris nog een skinny dip in de moezel. Een ouwe peet hangt uit haar caravanvenster en doet heel de tijd “”shhhhhht shhhhht...”... Boris neemt per accident een douche met zonnecrème in plaats van shampoo.

DAG 4: dinsdag 25 juli 2006, Zell am Mosel - Trittenheim, 78 km

We beginnen aan de etappe Zell – Bernkastel. Onderweg stoppen we om te winkelen in Traben-Trarbach. We komen er twee andere fietsers tegen, een Brit met een Chinese vrouw. Hij repareert de steeds loskomende fietszak van Boris met een colsonbandje We picknicken op een bank aan de Moezel. Er zijn massa’s banken maar het duurt even voor we er eentje gevonden hebben in de schaduw. In de zon is het niet te keren.

In Bernkastel eten sommigen een reuze-ijskreem met aardbeien en drinken we bier. In Piesport houden we halt om pootje te baden in de Moezel voor afkoeling. Bij een voorbijvarende aak is er een mini-tsunami (het water komt net niet tot aan Boris zijn klos). We slachten onze cavaillon, maar hij was nog niet rijp (we hadden er dan ook niet aan geroken voor we hem kochten...).

Verkoeling in de Moezel

We gaan op de camping in Trittenheim. Volgens de bazin was de camping eigenlijk volzet, hoewel er nog veel lege plaatsen waren. Na enig aandringen mochten we dan toch onze tentjes opslaan. We stonden deze keer te ver van de Moezel om onze wijn in de rivier te koelen, dus bedachten we een nieuw koelsysteem om onze 5 literflessen wijn te koelen: Jan zijn waterdichte fietszakken werden leeggemaakt en gevuld met leidingwater en onze flessen . Tegen onze verwachting in bleek dit systeem goed te functioneren, en de zakken lekten niet.

Bij het uitpakken van de ingrediënten ontdekt Jan dat de brie fondu geworden is en in zijn bagage uitgelopen is. We gooien de brie bij in onze pasta, een schitterend spauwpotje. Na twee spauwpotjes en ettelijke literflessen wijn beginnen we aan een zwaar sociaal – maatschappelijk debat waar we nu nog niet goed van zijn.

DAG 5: woensdag 26 juli 2006, Trittenheim – Luxemburg, 95 km + 14 km ‘s avonds

We gaan winkelen in Trittenheim en picknicken op een bank. Een eind verder onder een brug praten we met een groep Belgen die in de andere richting fietsen. We rijden dan in een trek door tot Trier. Aan de voet van de beroemde Porta Nigra drinken we bier op Duitse wijze: uit een stenen kruik.

Aan de voet van de Porta Nigra

We vervolgen onze weg langs de oever van de Moezel tot aan de grens met Luxemburg. Dan volgen we de Syre vallei richting Luxemburg stad. Het landschap verandert in bossen en heuvels, een welkome afwisseling nadat we vijf dagen langs een rivier gereden te hebben.

We picknicken in Manternach op een bankje aan de kerk. Om daar te geraken moesten we eerst wel een beklimming buiten categorie presteren. Naast onze picknickplaats is een grot met Maria en Bernadette. Voorts steekt er een of andere dikke darm uit de grond naast de kerk, waar men aan het werken is. Verscheidene locals passeren en zijn uitermate gefascineerd door dit stuk darm.

Na de picknick heeft Tom nog een platte achterband, terwijl de rest al verdergereden is. Onder het toekijkend oog van een sigarettenrokende buschauffeur die pauze had. Nadat iedereen terug bij elkaar is rijden we verder tot aan de camping in Hesperange, even ten zuiden van Luxemburg stad.

’s Avonds nemen we onze fiets (zonder bagage) om eens goed uit te gaan in Luxemburg stad. Het is namelijk de verjaardag van Max. We parkeren onze fietsen in “Grund” (beneden in de kloof), en gaan even later te voet met de lift naar boven. We eten een snelle burger in Quick, en trekken dan naar een Cubaans café met een gezellig terrasje. We sluiten de avond af in een soort Ierse pub waar er live op piano gespeeld en meegezongen wordt, best ambiance. Wat wij niet direct doorhebben, maar Max wel, is dat dit een homobar is. Wij hadden niet veel last, maar Max had succes met zijn geschoren benen: “c’est rasé ou c’est naturel?”). Als ze ook nog aan zijn benen komen voelen besluiten we dat de tijd om te gaan nu echt wel gekomen is.

Avondje uit in Luxemburg City

We moeten langs een vreselijk steil straatje met de fiets te kloof terug uitrijden, want de lift sluit om 2 uur ’s nachts. Dan bollen we vlotjes terug naar de camping. ’s Nachts droomt Max nog dat er een dakloze zwarte in hun tent was komen slapen tussen hem en Jan in, wat hem toch wel uit zijn lood sloeg. Nadat hij voldoende moed verzameld had om te reageren bleek het een slaapzak te zijn.

DAG 6: donderdag 27 juli 2006, Luxemburg – Neufchateau, 83 km

We fietsen over enkele drukke banen rond Luxemburg, en kopen dan eten in een klein winkeltje in de buurt van Luxemburg, wat we vervolgens meteen verorberen op een nabijgelegen bank. Dan rijden we in één trek door tot in Aarlen. Onderweg hebben we een beetje regen. Aan de Belgische grens houden we ook nog even halt en Boris kust ritueel de grond.

Intrede in België

In Aarlen drinken we op een gezellig en zonnig terrasje een Chimay (het werden er twee...), daarna verorberen we als hongerige wolven een pas gekochte grote zak chips op luttele seconden. Jan doet nog verwoede maar redelijk hopeloze pogingen om een kolibrievlinder in de vlucht te fotograferen.

Toch wel een beetje zat rijden we verder richting Neufchateau langs de nationale baan. Onderweg houden we een pittoreske picknick met pilchards uit blik. Daar observeren we ook gefascineerd een kever die met veel moeite een dode spin (vele malen groter dan hemzelf) naar zijn hol sleept. Die heeft genoeg eten voor een paar dagen.

Picknick

We klimmen naar Neufchateau om vervolgens steil terug af te dalen naar de camping. We kamperen naast een riviertje waar we onze zakken wijn (uit de kartonnen doos) in te koelen leggen. Dan volgt ons inmiddels rituele kokenetentje.

DAG 7: vrijdag 28 juli 2006, Neufchateau – Dinant, 87 km

We ontbijten op de camping en verorberen spek met maar liefst 18 eieren. We worden daarbij opgeschrikt door een “kruipende spier”, een dikke vette groene rups die zich met onverwacht veel kracht verzet tegen pogingen om hem te evacueren.

We gaan winkelen in Bertrix, waarvan de toeristische troeven op een groot bord langs de weg aangekondigd worden: "Sa piscine couverte, Son hall de sport". In Bièvre doen we een terrasje bij Sophie. Sommigen onder ons krijgen er een zakje suiker bij hun drank – we vragen ons af of dit iets te maken heeft met het feit dat alkoliekers af en toe een zakje suiker bij hun bier krijgen om voldoende suikers binnen te krijgen.

We kiezen het perfecte moment om te vertrekken en rijden dwars door een hevig omweer richting Dinant. Het is een drukke baan maar we avanceren wel vlot. Voorbij Beauraing (en voorbij het onweer) picknicken we op de trappen voor de kerk in een verlaten dorpje. Het lijkt wel een spookdorp, er is geen levende ziel te bekennen behalve een schaap dat enkele kaasschellen verorbert.  Even later komt er toch een auto die netjes een cirkel draait rond Max (die in ’t midden van ’t pleintje stond) en dan terug vertrekt. We voelen ons net in een of andere surrealistische film.

Dinant

In Dinant gaan we op een camping aan de Maasoever. Daar ontmoeten we ook Sanne (rennersvrouwen bezoek voor Max). We koken onze maaltijd en gaan dan trappist drinken in Dinant. Veel valt er in ’t laat niet meer te beleven in het centrum, dus gaan we een croque en nog wat bier verorberen in de stationsbistro. Die lijkt wel de plaatselijke OK-club want het is de hele nacht open en je kunt er eten aan democratische prijzen. Het zit er dan ook stampvol.

DAG 8: zaterdag 29 juli 2006, Dinant – Leuven, 106 km

We slapen uit en vertrekken tegen 11u30. We gaan winkelen en steken de Maas over via een sluis waar we lange tijd moeten wachten tot de deuren terug sluiten en we verder kunnen. Een uur na ons vertrek bevinden we ons exact aan de overkant van de Maas van onze camping en houden we een picknick.

We rijden via een barslecht fietspad langs de Maaskant verder tot Yvoir. Dan beslissen we verder te rijden via de gewone weg want het fietspad is zo slecht dat we helemaal dooreengeschud zijn en het waarschijnlijk niet meer lang zou duren voor we een lekke band zouden oplopen.

In Namen centrum doen we nog een terrasje (met trappist natuurlijk). Er wordt afscheid genomen van Tom, die van hieruit via de N4 verder rijdt naar Louvain-la-Neuve waar hij afgesproken heeft met Claire. Max rijdt ook verder naar Heist-op-den-Berg, hij moet de honden eten geven. De rest rijdt na drie trappisten verder richting Leuven.

Namen, het laatste gezamenlijke terrasje voor we opsplitsen

We picknicken op een bank langs de oude spoorweg (nu fietspad) Namen – Hoegaarden. Ons cavaillonneke wordt ritueel geslacht (deze keer was hij wel rijp). Onderweg zingen we nog een heel repertoire.

Pas om 22u arriveren we in Leuven. Volgens de kaart moeten er twee campings zijn, maar ze zijn niet te vinden. Eén van de twee blijkt opgedoekt en waar de andere zich moet bevinden is nu een zigeunerkampement of zoiets. We overnachten dan maar in het Formule 1 hotel in Wilsele. Ondanks voorgenomen plannen om Leuven onveilig te maken zijn we te moe om nog iets te gaan drinken en kruipen dan maar in onze nest.

DAG 9: zondag 30 juli 2006, Leuven – thuis, 30 km

Om 8u30 vertrekt Boris naar Herentals. Om 9u doen Jan en Chris nog een terrasje aan het station van Leuven met koffie en een broodje. Dan beginnen we aan de laatste etappe huiswaarts. We houden nog halt aan een terrasje in Werchter aan de kerk. In Schriek gaat ieder zijn eigen weg naar huis en om 13u is iedereen terug thuis. De reis zit er weeral op, het is weer mooi geweest.

Totale afgelegde afstand: 700 km

Enkele tijdens deze reis bijgeleerde uitdrukkingen:

- het windkoliek: te lang de wind ophouden met buikpijn (het 'koliek') tot gevolg

- me rijn nog efkes langs de rijn

- kiwi-eter  (“nog 20 kiwi-eters tot aan het volgende terrasje”)